Dag 11 en 12| Koyasan

KOYASAN (高野山) is een berg (Mount Koya) ten zuiden van Osaka. De berg werd voor het eerst in 819 bewoond door de monnik Kukai, de stichter van het Shingon-boeddhisme. Het oorspronkelijke klooster is gelegen in de vallei op 800 m hoogte, in het midden van de acht pieken van de berg. Voor velen is de de reis hier naar toe een pelgrimsroute. 

Ik keek zeer uit naar ons verblijf hier in een shobuku: je krijgt als gast een inkijkje in het leven van een monnik die de tempel beheert. Heel bijzonder. Maar waarvoor ik ook heel graag naar Koyasan ging was de bijzondere begraafplaats:

Okuno-In  (奥の院) 
Dit is de plek waar van meer dan 200.000 Japanners de urn bewaard wordt. Dichtbij het mausoleum van Kobo Daishi. Men gelooft dat hij niet is overleden, maar dat hij rust in een eeuwige meditatie wachtende op Miroku Nyorai, de Boeddha van de toekomst. Okunoin is één van de meest heilige plaatsen in Japan. 

Ik heb het twee kilometer lange pad gelopen van de poort tot aan de brug die de overgang naar de Verlichting markeert met duizenden lantaarns. In de namiddag, helemaal alleen. Tussen de onvoorstelbaar hoge bomen werd het licht gefilterd op de hellingen waar met mos begroeide monumenten de geschiedenis van families weergeven. Het was een hele indrukwekkende  ervaring. Toen ik uiteindelijk na uren terugkwam bij de poort, had ik ook echt het gevoel dat ik terugkwam in de wereld. Dat ik even ergens anders was geweest. Toen ik daar liep in Japan, aan de andere kant van de wereld, voelde het misschien ook echt wel als ‘aan de andere kant van de wereld’. En heel dichtbij de mensen waarvan ik afscheid heb moeten nemen.